Ik blijf bij je - informatie voor docenten
De voorstelling is geschikt voor leerlingen vanaf 12 jaar en duurt 70 minuten.
Boekingsinformatie voor middelbare scholen
De voorstelling Ik blijf bij je is van 13 maart t/m 26 juni 2024 te zien in de Nederlandse theaters (speellijst). De voorstelling is geschikt voor leerlingen vanaf 12 jaar en duurt 70 minuten. Leerlingen zijn in groepsverband met begeleiding van harte welkom in de theaters. Bij interesse en in overleg kunnen ook schoolvoorstellingen worden georganiseerd in theaters/zalen bij u in de buurt of in eigen beheer in een grote verduisterbare ruimte. Daarnaast kunnen er ook inleidingen en workshops voorzien worden. Voor meer informatie of om op de hoogte gehouden te worden van de speellijst, kunt u contact opnemen met Frans Hendrickx, zakelijk leider Toneelgroep Maastricht, 06 - 15 22 93 33 of frans@toneelgroepmaastricht.nl.
"De lezing van Abbie Chalgoum was heftig. Ik hoop maar dat ik in al mijn jaren voor de klas er in ieder geval wel ben geweest voor een paar kinderen."
"De lezing van Abbie raakte me en inspireerde me om nog meer met mijn leerlingen te praten."
Leerkrachten Prins Willem-Alexander School
Ik blijf bij je
Toneelgroep Maastricht presenteert de toneelversie van het succesvolle autobiografische boek Ik blijf bij je van Abbie Chalgoum, dat hij schreef samen met Alwin Grijseels. Abbie speelt zelf de hoofdrol en neemt ons mee naar zijn aangrijpende verleden waarin hij zich van jongs af aan staande probeert te houden tussen twee culturen. In een regie van Michel Sluysmans belooft Ik blijf bij je een troostrijke en ontroerende vertelling te worden over een man die zijn leven lang vecht om erbij te mogen horen en te worden gezien in wie hij is.
In 1983 emigreert Abbie Chalgoum als peuter van Marokko naar Nederland. Dertig jaar later is hij dé knuffelallochtoon van Venlo; hij is een geliefd docent op het Valuascollege, speelt in de Venlose Revue, wordt Prins Carnaval, staat op de kieslijst van de PvdA in Venlo en kruipt in de huid van Jezus tijdens de Passiespelen. Hij is het toonbeeld van integratie en het leven lijkt hem toe te lachen. Maar dan, in 2013, beleeft hij de donkerste nacht van zijn leven. Hij onderneemt een zelfmoordpoging die hij ternauwernood overleeft. Want wat zijn buitenkant niet laat zien, zijn de destructieve demonen die hem van binnen verscheuren.
De Limburger: ‘Inhoud indringend, vorm prachtig en spel ijzersterk.’ ★★★★
Ik blijf bij je is een emotioneel en beklemmend verhaal over een alsmaar groter wordende dreiging. Abbie wordt gegrepen door een depressie die hem niet los wil laten. De verstoorde band met zijn vader, de stemmen in zijn hoofd en zijn overmatige drankgebruik vormen de basis van deze ongekende tragedie met een happy end.
met Abbie Chalgoum tekst Michel Sluysmans, Alwin Grijseels regie Michel Sluysmans decorontwerp Michiel Voet videocontent Mark Thewessen lichtontwerp Bart van den Heuvel muziekontwerp Elisabeth De Loore dramaturgie Paul Slangen regieassistentie Diede coproductie met Stichting Ik blijf bij je en De Maaspoort Events & Theater interview Sanne Tummers campagnebeeld Marie Cécile Thijs scènebeelden Ben van Duin
Video-inleiding
Publieksreacties
‘De voorstelling heeft niet alleen mij, maar ook m'n 13-jarige dochter aan het denken gezet. In haar klas herkende ze ook iemand die hulp nodig heeft, ze is vandaag - geïnspireerd door jou- het gesprek met hem aangegaan en nu krijgt hij hulp. Zo zie je dus de impact die dit heeft! Ik denk dat scholen iets moeten zouden kunnen en doen met je verhaal. Het kan levens veranderen of zelfs redden.’
‘Bijzondere openhartige worsteling met eigen identiteit en ontwikkeling; een spiegel voor de omgeving, uitnodiging tot zelfreflectie.’
‘Een geweldige voorstelling, die je tot nadenken zet. Zo goed, doordringend, afwisselend en persoonlijk. Wij waren diep onder de indruk. Niet te geloven dat het maar zo kort speelt en maar in 2 theaters. Prachtig materiaal voor teams die met kinderen werken, om nog beter te beseffen wat er achter een mooie glimlach stiekem toch schuil kan gaan.’
‘Ongelofelijk deze voorstelling kwam echt binnen. Wat een moed om dit te doen , respect voor de manier hoe hij zijn traumatische ervaringen deelt. Hoop dat hij alle kleine Abbies kan bereiken. En een punt achter de vooroordelen en invullingen van anderen kan zetten.’
Trailer
Regisseur Michel Sluysmans over Ik blijf bij je
Abbie Chalgoum heeft in zijn 43 jaar op aarde meer meegemaakt dan menig mens in zijn hele leven. Geboren in Marrakech verhuist hij op driejarige leeftijd met zijn moeder en broers en zus naar Venlo om herenigd te worden met zijn vader, die daar werkt in een ijzergieterij. Het blijkt een reis die zijn leven voorgoed zou veranderen en bepalen. Zodra het jongetje aankomt op Schiphol en het koude land betreedt van koeien en regen begint een leven dat in het teken staat van aanpassen. Dat begint al op school waar hij zijn naam Abderrahim moet veranderen in Abbie omdat de juf zijn oorspronkelijke naam te ingewikkeld vindt om uit te spreken.
Dertig jaar later is Abbie zoals hij zelf zegt ‘dè knuffelallochtoon van Venlo’ geworden. Hij is een geliefd docent op het Valuascollege, speelt mee in de Venlose Revue, wordt prins Carnaval en staat op de kieslijst van de PvdA. Hij is het toonbeeld van integratie en het leven lijkt hem toe te lachen. En toch vindt hij zichzelf op zeker moment in zijn leven terug na 2 mislukte zelfmoordpogingen. Hoe kwam hij daar terecht? Wat dreef hem tot het punt waarop hij bereid was zijn eigen leven te beëindigen? Daarover gaat zijn beklemmende autobiografie Ik blijf bij je, die in 2021 verscheen en die ten grondslag ligt aan onze gelijknamige theatervoorstelling.
Achter de façade van zijn succesvolle leven gaan angsten schuil en leugens. Vanaf zijn landing op Schiphol heeft Abbie proberen te voldoen aan wat anderen van hem verwachtten ipv dat hij bezig was te worden wie hij is. Daar komt bij dat het thuis niet veilig was. Zijn vader was stil, teruggetrokken en gewelddadig. Zijn moeder heeft met alle liefde die ze in zich had haar kinderen proberen te beschermen, maar de littekens gaan nooit meer weg. Thuis moest de jonge Abbie een goede moslim zijn, maar buiten wilde hij meedoen aan de wereld. Buiten deed hij mee aan de wereld, maar hoe Nederlands hij ook werd; hij werd altijd gezien als een Marokkaan. Vanaf het moment dat hij zijn naam moest veranderen werd hij gedwongen iemand anders te worden dan hij was, hij moest een rol spelen. Hij speelde de perfect geassimileerde Marokkaan, maar hij was elke dag bang om ontmaskerd te worden als een leugenaar. En dan is de drank een fijne vlucht. En door de drank worden de angsten en depressies groter en de zelfhaat en dan is zelfdoding de laatste stap. Het klinkt bijna als een cliché, en toch had hij het niet door. En niemand om hem heen. Op de voetbalclub niet, op school niet, niemand niet.
Dat laatste is de reden waarom hij zijn levensverhaal heeft opgeschreven en waarom Toneelgroep Maastricht het boek Ik blijf bij je tot theatervoorstelling maakt: om bewustwording te creëren over het feit dat er anno nu vele kleine Abbie’s rondlopen die kampen met dezelfde problemen. Die worstelen met een onveilige thuissituatie, die te maken krijgen met al dan niet bewust racisme, die proberen te voldoen aan wat anderen van hen verwachten, die op zoek zijn naar zichzelf om te kunnen worden wie ze zijn.
Ik blijf bij je is een zeer persoonlijke en ontroerende voorstelling geworden en maakt het publiek -jong en oud- bewust van de grote maatschappelijke thematiek die in dit persoonlijke verhaal schuilgaat. Om die reden hebben we gekozen voor de meest pure en eerlijke vorm die er bestaat, die van een monoloog gespeeld door Abbie zelf. Vanuit een verlicht hier en nu neemt hij het publiek mee naar momenten uit zijn leven, vaak vertellend, maar tegelijkertijd heeft hij de mogelijkheid verschillende personages te spelen, in en uit zijn rol te stappen, informatie te geven, steeds door de 4e wand heen, zoals ook cabaretiers hun publiek bespelen. Dat ‘verlichte hier en nu’ is heel belangrijk, want daarin verschilt de theaterversie wezenlijk van het boek. Het boek is aangrijpend, emotioneel, meelijwekkend en confronterend. Bij het lezen denk je steeds ‘o, wat erg.’ Maar omdat Abbie in de voorstelling zijn eigen verhaal vertelt, worden we er steeds aan herinnerd dat hij de ellende heeft overleefd, en dat hij zijn ervaringen en inzichten kan delen. In de voorstelling zien we voor onze ogen een overwinnaar die zijn pijn heeft omgezet in iets moois en hoopvols.
De vormgeving van Michiel Voet is sober. Op een projectiescherm zien we o.a. (jeugd)foto’s van Abbie die het persoonlijke en documentaire karakter van de voorstelling versterken. Op de grond wordt gedurende de voorstelling een viertal tapijten uitgerold, waarop beelden te zien zijn die de vertelling op metaforisch niveau versterken; een kaart van de Middellandse Zee, een draaikolk, een wolkenlucht. De acteur kan spelen met die tapijten; hij kan ze uitrollen, zich eronder verstoppen, optillen, om zich heen draperen. Dat geeft mogelijkheden tot beelden en mis-en-scène. Verder zal ook een geluidsontwerp van Elisabeth De Loore dynamiek aanbrengen en de voorstelling sturen, stuwen, kleuren en verrijken.
Ik blijf bij je is een persoonlijk theaterdocument met een universele lading. Het is een verhaal over hoe het is om te leven in twee onverenigbare culturen. Over racisme. Over zelfhaat. Over verslaving. Over leugens dichten met leugens. Over het gevecht om gezien te worden. Over de angst om in de spiegel te kijken. Zware thema’s. Ik blijf bij je is een ongekende tragedie, maar wel zoals de ondertitel vermeldt met een happy end. De liefde voor zijn moeder en zus weerhoudt de protagonist er op het dieptepunt van zijn leven van dat leven te beëindigen. En vanaf daar begint voor hem de weg omhoog. Een weg die jaren later zal leiden tot Ik blijf bij je. Het feit dat dit verhaal wordt gespeeld door Abbie zelf maakt dat het een voorstelling wordt van veerkracht en hoop.
Lees meer
